🙏 પરમ સિદ્ધ નવ નાથો 🙏

નાથ શબ્દનો અર્થ સ્વામી થાય છે. કેટલાક લોકો માને છે કે ‘નાગ’ શબ્દ જ બગડીને ‘નાથ’ બની ગયો. ભારતમાં નાથ યોગીઓની પરંપરા ખૂબ પ્રાચીન રહી છે. નાથ સમાજ હિન્દુ ધર્મનો અભિન્ન અંગ છે. નવ નાથની પરંપરાથી 84 નાથ થયા. નવ નાથ વિશે વિદ્વાનોમાં મતભેદો છે.

ભગવાન શંકરને આદિનાથ અને દત્તાત્રેયને આદિગુરુ માનવામાં આવે છે. તેમાંથી નવ નાથ અને નવનાથથી ૮૪ નાથ સિદ્ધોની પરંપરા શરૂ થઈ. તમે અમરનાથ, કેદારનાથ, બદ્રીનાથ વગેરે જેવા અનેક તીર્થ સ્થાનોના નામ સાંભળ્યા જ હશે. તમે ભોલેનાથ, ભૈરવનાથ, ગોરખનાથ વગેરેના નામ તો સાંભળ્યા જ હશે. સાંઈનાથ બાબા (શિરડી) પણ નાથ યોગીઓની પરંપરામાંથી હતા. ગોગાદેવ, બાબા રામદેવ વગેરે સંતો પણ આ પરંપરામાંથી હતા. તિબેટના સિદ્ધો પણ નાથ પરંપરાના હતા.

તમામ નાથ સાધુઓનું મુખ્ય સ્થાન હિમાલયની ગુફાઓમાં છે. નાગા બાબા, નાથ બાબા અને તમામ કમંડલો, જટાધારી બાબાઓ શૈવ અને શાક્ત સંપ્રદાયના અનુયાયીઓ છે, પરંતુ ગુરુ દત્તાત્રેયના સમયમાં વૈષ્ણવ, શૈવ અને શાક્ત સંપ્રદાયોનો સમન્વય કરવામાં આવ્યો હતો. નાથ સંપ્રદાયની એક શાખા જૈન ધર્મમાં છે તો બીજી શાખા બૌદ્ધ ધર્મમાં પણ જોવા મળશે. ધ્યાનથી જોવામાં આવે તો તેના કારણે જ ઇસ્લામમાં સૂફીવાદની શરૂઆત થઇ હતી.

મત્સ્યેન્દ્ર નાથ —————

નાથ સંપ્રદાયમાં આદિનાથ અને દત્તાત્રેય પછી સૌથી મહત્ત્વનું નામ આચાર્ય મત્સ્યેન્દ્ર નાથનું છે, જેઓ મીનનાથ અને મચ્છન્દરનાથ તરીકે પ્રચલિત થયા. કૌલ જ્ઞાનના નિર્ણય અનુસાર મત્સ્યેન્દ્રનાથ કૌલ માર્ગના પ્રથમ પ્રચારક હતા. કુલ એટલે શક્તિ અને અકુલ એટલે શિવ. મત્સ્યેન્દ્રના ગુરુ દત્તાત્રેય હતા.

ગુરુ મત્સ્યેન્દ્રનાથ અને તેમના શિષ્ય ગોરક્ષનાથ (ગોરખનાથ) એ નાથ સંપ્રદાયને પ્રથમ વખત વ્યવસ્થા આપી જે પ્રાચીન કાળથી ચાલી આવે છે. ગોરખનાથ આ સંપ્રદાયના વિઘટન અને આ સંપ્રદાયના યોગિક ઉપદેશોને એકસાથે લાવ્યા. તિબેટીયન બૌદ્ધ ધર્મમાં ગુરુ અને શિષ્ય બંનેને મહાસિદ્ધ તરીકે ઓળખવામાં આવે છે. મત્સ્યેન્દ્રનાથને હઠયોગના સર્વોચ્ચ ગુરુ માનવામાં આવે છે, જેમને મચ્છરનાથ તરીકે પણ ઓળખવામાં આવે છે. તેમની સમાધિ ઉજ્જૈનના ગઢકાલિકા પાસે આવેલી છે. જો કે કેટલાક લોકો માને છે કે મચ્છીન્દ્રનાથની સમાધિ મહારાષ્ટ્રના સાવરગાંવ જિલ્લાના માયમ્બા ગામની નજીક આવેલા મચ્છીન્દ્રગઢમાં છે.

ઈતિહાસકારો મત્સ્યેન્દ્રના સમયને વિક્રમની આઠમી સદી માને છે અને ગોરક્ષનાથની ઉત્પત્તિ દસમી સદી પહેલા થઈ હોવાનું કહેવાય છે. ગોરક્ષનાથના ગુરુ મત્સ્યેન્દ્રનાથનું સ્થાન આઠમી સદીના અંત (વિક્રમ) અથવા નવમી સદીની શરૂઆતનું ગણી શકાય. સૌ પ્રથમ, મત્સ્યેન્દ્રનાથ દ્વારા લખાયેલ પુસ્તક ‘કૌલ જ્ઞાન નિર્માણ’નો ગ્રંથ ચોક્કસપણે સાબિત કરે છે કે મત્સ્યેન્દ્રનાથ અગિયારમી સદીના પુરોગામી છે.

મત્સ્યેન્દ્રનાથનું એક નામ ‘મીનાનાથ’ છે. બ્રજ્યાની સિદ્ધોમાંના એક મીનપા છે, જે મત્સ્યેન્દ્રનાથના પિતા હોવાનું કહેવાય છે. મીનપા રાજા દેવપાલના શાસન દરમિયાન થઈ હતી. દેવપાલનું શાસન ૮૦૯થી ૭૪૯ ઈ.સ. આ સાબિત કરે છે કે મત્સ્યેન્દ્ર નવમી સદીના ઉત્તરાર્ધમાં હાજર હતા. તિબેટીયન પરંપરા અનુસાર, રાજા દેવપાલના શાસન દરમિયાન કાનપા દેખાયા હતા. આમ, મત્સ્યેન્દ્રનાથ વગેરે સિદ્ધોનો સમય ઇ.સ. નવમી સદીના ઉત્તરાર્ધ અને દસમી સદીના પૂર્વાર્ધ તરીકે સમજવો જોઈએ. શંકર દિગ્વિજય પુસ્તક અનુસાર મત્સ્યેન્દ્રનાથનો જન્મ ,ઇસવીન પૂર્વર ૨૦૦ના થયો હતો.

ગોરખનાથ ————

ગોરખનાથના ગુરુ મત્સ્યેન્દ્રનાથ હતા. ગોરક્ષનાથની જન્મ તારીખ અંગે વિદ્વાનોમાં મતભેદ છે. રાહુલ સાંકૃત્યાયન તેમનો જન્મ સમય 13મી સદી એડી 845 માને છે. નાથ પરંપરાની શરૂઆત ખૂબ જ પ્રાચીન છે, પરંતુ ગોરખનાથથી આ પરંપરાને વ્યવસ્થિત રીતે વિસ્તરણ મળ્યું. બંને ચોર્યાસી સિદ્ધોમાં અગ્રણી માનવામાં આવે છે. ઐતિહાસિક પુરાવા છે કે 13મી સદીમાં મુસ્લિમોએ ગોરખપુરના મઠને તોડી પાડ્યું હતું, તેથી આમાંનું ઘણું બધું ગોરખનાથના સમયથી પહેલાનું હોવું જોઈએ.

ગુરુ ગોરખનાથને ગોરક્ષનાથ તરીકે પણ ઓળખવામાં આવે છે. તેમના નામ પરથી ગોરખપુર એક શહેર છે. ગોરખનાથને નાથ સાહિત્યના આરંભકર્તા માનવામાં આવે છે. ગોરખપંથી સાહિત્ય અનુસાર, આદિનાથ સ્વયં ભગવાન શિવ હોવાનું માનવામાં આવે છે. ગુરુ મત્સ્યેન્દ્રનાથ એ જ હતા જેમણે શિવની પરંપરાને યોગ્ય સ્વરૂપમાં આગળ ધપાવી હતી. ગોરખનાથ પહેલા ઘણા સંપ્રદાયો હતા, જે નાથ સંપ્રદાયમાં ભળી ગયા. શૈવ અને શાક્તો ઉપરાંત બૌદ્ધ, જૈન અને વૈષ્ણવ યોગમાર્ગી પણ તેમના સંપ્રદાયમાં જોડાયા હતા.

કાબુલ, ગાંધાર, સિંધ, બલુચિસ્તાન, કચ્છ અને અન્ય દેશો અને પ્રાંતોમાં પણ છેક મક્કા-મદીના સુધી, શ્રી ગોરક્ષનાથે દીક્ષા આપી અને નાથ પરંપરાનો વિસ્તાર કર્યો.

ગોરક્ષનાથનો જન્મ ————–

પ્રચલિત માન્યતા અનુસાર, એક વખત શ્રી મત્સ્યેન્દ્રનાથજી યાત્રા દરમિયાન ગોદાવરી નદીના કિનારે ચંદ્રગિરી નામના સ્થળે પહોંચ્યા અને સરસ્વતી નામની સ્ત્રીના દ્વારે ભિક્ષા માંગવા લાગ્યા. નિઃસંતાન સ્ત્રી ભિક્ષા લઈને બહાર આવી, પણ તે ઉદાસ હતી. શ્રી મત્સ્યેન્દ્રનાથજીએ તેમને વિભૂતિ આપી અને કહ્યું કે તમે તેને ખાશો તો તમને પુત્ર પ્રાપ્ત થશે. પરંતુ અજાણ્યા ડરને કારણે મહિલાએ સિદ્ધ વિભૂતિને એક ઝૂંપડી પાસે છાણના ઢગલા પર બેસાડી.

૧૨ વર્ષ પછી શ્રી મત્સ્યેન્દ્રનાથજી ફરીથી ત્યાં પહોંચ્યા અને સરસ્વતીને તે બાળક વિશે પૂછ્યું. સરસ્વતીએ વિભૂતિને કહ્યું કે તેને છાણના ઢગલા પર રાખો. આના પર મત્સ્યેન્દ્રનાથે કહ્યું, ‘હે મારી માતા, તે વિભૂતિ ઉત્સાહિત હતી – તે નિરર્થક હોઈ શકે નહીં. તમે જાઓ, તે જગ્યા બતાવો.’ તેણે અલખ નિરંજનનો અવાજ ઊંચો કર્યો અને છાણના ઢગલામાંથી એક 12 વર્ષનો છોકરો બહાર આવ્યો. ગાયના છાણમાં સુરક્ષિત હોવાથી, મત્સ્યેન્દ્રનાથજીએ બાળકનું નામ ગોરક્ષ રાખ્યું અને તેને પોતાના શિષ્ય તરીકે પોતાની સાથે લઈ ગયા. ગોરખનાથના જન્મ વિશે બીજી ઘણી જનશ્રુતિઓ છે.

ગોરખનાથના ગ્રંથો ————–

નાથ યોગી ગોરખનાથજીએ સંસ્કૃત અને લોકભાષામાં યોગને લગતું સાહિત્ય રચ્યું છે- ગોરક્ષ-કલ્પ, ગોરક્ષ-સંહિતા, ગોરક્ષ-શતક, ગોરક્ષ-ગીતા, ગોરક્ષ-શાસ્ત્ર, જ્ઞાન-પ્રકાશ શતક, જ્ઞાન-પ્રકાશ શતક, જ્ઞાનામૃતયોગ, મહાર્થ મંજરી. યોગ ચિંતામણિ, યોગ માર્તંડ, યોગ-સિદ્ધાંત-પદ્ધતિ, હઠયોગ સંહિતા વગેરે.

ગોરખનાથની તપોભૂમિ અને ધામ —————

ગોરખનાથજીએ નેપાળ અને ભારતની સરહદે આવેલ પ્રસિદ્ધ શક્તિપીઠ દેવીપાટણમાં તપસ્યા કરી હતી, તે જ સ્થળે પાટેશ્વરી શક્તિપીઠની સ્થાપના કરવામાં આવી હતી. ગોરખનાથનું એકમાત્ર પ્રસિદ્ધ મંદિર ભારતના ગોરખપુરમાં છે. આ મંદિરને યવન અને મુઘલો દ્વારા ઘણી વખત તોડી પાડવામાં આવ્યું હતું પરંતુ દર વખતે તેનું પુનઃનિર્માણ કરવામાં આવ્યું હતું. ૯મી સદીમાં તેનું નવીનીકરણ કરવામાં આવ્યું હતું.

નેપાળના પરમ સિદ્ધ યોગી —————

નેપાળના સત્તાવાર ચલણ (સિક્કા)માં શ્રી ગોરક્ષનું નામ છે અને ત્યાંના રહેવાસીઓને ગોરક્ષ કહેવામાં આવે છે. ગોરખા નામની સેના માત્ર ગુરુ ગોરક્ષનાથની રક્ષા માટે હતી. વાસ્તવમાં નેપાળના શાહ વંશના સ્થાપક મહારાજ પૃથ્વી નારાયણ શાહને ગોરક્ષનાથ પાસેથી એવી શક્તિ પ્રાપ્ત થઈ હતી, જેના આધારે તેઓ વિભાજિત નેપાળને ટુકડાઓમાં જોડવામાં સફળ થયા, ત્યારથી જ રાજમુદ્રા પર શ્રી ગોરક્ષનાથનું નામ પડ્યું. નેપાળ અને તાજમાં તેમના ચરણપાદુકાનું નિશાન અંકિત છે.

નેપાળના ગોરખાઓએ તેમનું નામ ગોરખનાથજીના નામ પરથી પાડ્યું હતું. નેપાળના ગોરખા જિલ્લાનું નામ પણ ગુરુ ગોરખનાથના નામ પરથી રાખવામાં આવ્યું હતું. અહીં ગુરુ ગોરખનાથના પ્રથમ દર્શન થયા હતા. અહીં એક ગુફા છે, જ્યાં ગોરખનાથના પગનું નિશાન છે અને તેમની મૂર્તિ પણ છે. દર વર્ષે વૈશાખ પૂર્ણિમાના દિવસે એક ઉત્સવ ઉજવવામાં આવે છે જેને રોટ મહોત્સવ કહેવામાં આવે છે અને અહીં મેળો પણ ભરાય છે.

ગોરખપંથી ————–

ગોરખનાથ દ્વારા પ્રચારિત ‘યોગી સંપ્રદાય’ મુખ્યત્વે બાર શાખાઓમાં વહેંચાયેલો છે. એટલે તેને ‘બારપંથી કહે છે.

(૧) ભુજના કંઠરનાથ
(૨) પાગલનાથ
(૩) રાવલ
(૪) પંખ કે પંક
(૫) વન
(૬) ગોપાલ કે રામ
(૭) ચાંદનાથ કપિલાની,
(૮) હેઠનાથ,
(૯) આઈ પંથ,
(૧૦) વેરાગ પંથ,
(૧૧) જયપુરના પાવનાથ અને
(૧૨) ધજનાથ.

ઉપરોક્ત તમામ સંપ્રદાયોમાં શૈવ, શાક્ત અને નાથના તમામ સંપ્રદાયોનો સમાવેશ કરવામાં આવ્યો હતો.

ગહિનીનાથ —————–

ગહિનીનાથઃ ગહિનીનાથના ગુરુ ગોરખનાથ હતા. એવું માનવામાં આવે છે કે એક દિવસ ગુરુ ગોરખનાથ તેમના ગુરુ મછિન્દર નાથ સાથે તળાવના કિનારે એક એકાંત જગ્યાએ રોકાયા હતા, જ્યાં નજીકમાં એક ગામ હતું. મચ્છિન્દ્રનાથે કહ્યું કે હું થોડી ભિક્ષા લઈને આવું છું ત્યાં સુધી તમે સંજીવની વિદ્યા વિશે જે સાંભળ્યું છે તે સિદ્ધિના મંત્રનો જાપ ન કરો. તે એકાંતમાં સાબિત થાય છે. સંજીવની વિદ્યા સાબિત કરવા માટે ચાર વસ્તુઓની જરૂર છે, શ્રદ્ધા, તત્પરતા, બ્રહ્મચર્ય અને સંયમ. આ ચાર વસ્તુઓ તમારામાં છે. ખાલી એકાંતમાં જીવો, ધ્યાનપૂર્વક જપ કરો અને જીવનરક્ષક સાબિત થાય છે. આટલું કહીને મચ્છિન્દરનાથ ચાલ્યા ગયા અને ગોરખનાથ મંત્રોચ્ચાર કરવા લાગ્યા.

તેઓ જપ અને ધ્યાન કરતા હતા ત્યારે બાળકો તળાવના કિનારે રમવા આવ્યા. તળાવની ભીની માટીથી તેઓ બળદગાડા બનાવવા લાગ્યા. તે બળદગાડી બનાવવા સુધી સફળ રહ્યો હતો, પરંતુ તે બળદગાડી ચલાવતા માણસનું પૂતળું બનાવવામાં સક્ષમ ન હતો. કોઈ છોકરાએ વિચાર્યું કે આ લોકો જેમણે આંખો બંધ કરી છે તેમને કહેવું જોઈએ – બાબા-બાબા, અમને ગાડીવાળા બનાવો. ગુરુ ગોરખનાથે આંખો ખોલી અને કહ્યું કે હવે અમને ખલેલ પહોંચાડશો નહીં અમે તમને ફરી મળીશું. પરંતુ તે બાળકોએ સાંભળ્યું નહીં અને પછી કહેવા લાગ્યા.

બાળકોની વિનંતીથી ગોરખનાથે કહ્યું- મને પુત્રો લાવો. તેમણે જપ સંજીવનીનો જાપ કરતાં માટી ઉપાડી અને પૂતળા બનાવવાનું શરૂ કર્યું. સંજીવની મંત્ર ચાલી રહ્યો છે એટલે જે પૂતળા બનાવવાના હતા તે બળદગાડાએ બનાવ્યા. ધીમે ધીમે તેના શરીરના અંગો બનાવવામાં આવ્યા અને મંત્રની અસરથી તેમાં પુતળા જીવંત થવા લાગ્યા. જ્યારે તે પૂર્ણ થયું, ત્યારે તે પૂતળાએ સલામ કરી. ગુરુ ગોરખનાથજી આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયા. બાળકો ડરી ગયા કે આ પૂતળામાં જીવ કેવી રીતે આવ્યો?

પૂતળું જીવંત થયું અને સીટ પર બેસી ગયું. બાળકો બૂમો પાડતા ભાગી ગયા હતા. ધૂળમાંથી ભૂત ભૂત બની ગયું. ગયા પછી તે બાળકોએ ગામલોકોને કહ્યું અને ગામલોકો પણ આ ઘટના જોવા લાગ્યા. બધાએ જોયું કે બાળક બેઠો છે.

ગ્રામજનોએ ગોરખનાથને પ્રણામ કર્યા. એટલામાં ગુરુ મચ્છીન્દ્રનાથ ભિક્ષા લઈને આવ્યા. તેણે પણ જોયું અને પછી તેના કમંડળમાંથી દૂધ કાઢીને તે બાળકને દૂધ આપ્યું. તેણે બીજા બધા બાળકોને પણ દૂધ પીવડાવ્યું. પછી બંનેએ વિચાર્યું કે એકાંત, જપ, સાધના સમયે ત્યાંથી નીકળી જવું સારું. બંને નાથ બાળકને લેવા લાગ્યા.

એમાં ગામડાના બ્રાહ્મણો અને બ્રાહ્મણો કે જેમને સંતાન નહોતું તેમણે વિનંતી કરી કે નાથ જો તમે આટલા મોટા યોગી છો તો અમારું પણ કંઈક ભલું કરો. બ્રાહ્મણનું નામ મધુમય અને તેની પત્નીનું નામ ગંગા હતું. ગ્રામજનોએ કહ્યું કે તમારી કૃપાથી તેઓ સંતાન પ્રાપ્ત કરી શકે છે. ગોરખનાથ અને મચ્છીન્દ્રનાથ પણ સમજી ગયા. તેણે કહ્યું કે તમે આ બાળકને દત્તક કેમ નથી લેતા. થોડીક વિચાર-વિમર્શ બાદ બંનેએ આ બાળકને દત્તક લેવાનું સ્વીકારી લીધું હતું.

આ બાળક ગહિનીનાથ યોગીના નામથી પ્રખ્યાત થયો. આ કનક ગામની વાર્તા છે જ્યાં આજે પણ આ વાર્તા યાદ આવે છે. ગહિનીનાથની સમાધિ મહારાષ્ટ્રના ચિંચોલી ગામમાં છે, જે તહસીલ પટોડા અને જીલ્લા બીડ હેઠળ આવે છે. મુસ્લિમો તેને ગેબીપીર કહે છે.

જલંધર (જાલિન્દરનાથ) નાથ —————

તેમના ગુરુ દત્તાત્રેય હતા. એક સમયે હસ્તિનાપુરમાં બૃહદ્રવ નામનો રાજા સોમયજ્ઞ કરી રહ્યો હતો. અંતરિક્ષ નારાયણ યજ્ઞની અંદર પ્રવેશ્યા. યજ્ઞની પૂર્ણાહુતિ બાદ એક તેજસ્વી બાળક પ્રાપ્ત થયું. આ બાળકનું નામ જલંધર હતું.

તેમની તપશ્ચર્યા રાજસ્થાનના જાલૌર નજીક અથુણી દિસ છે. મારવાડના મહારાજા માનસિંહે અહીં મંદિર બનાવ્યું છે. જોધપુરના મહારાજા માનસિંહ પુસ્તક પ્રકાશ સંગ્રહાલયમાં જલંધરના જીવન અને તેમની કનકચલની મુલાકાતનું વર્ણન કરતા અનેક હસ્તલિખિત ગ્રંથો છે. ચચંદ્રકૂપ સૂરજકુંડ કપાલી નામનું આ સ્થળ પ્રસિદ્ધ છે. જલંધરમાં ત્રણ તપસ્યા સ્થાનો છે – ગિરનાર પર્વત, કનકાચલ અને રક્તાચલ.

તેમના અસ્તિત્વ સાથે સંબંધિત દસ્તાવેજો અનુસાર, તેઓ વિક્રમ સંવત ૧૪૫૧માં રાજસ્થાન આવ્યા હતા.

કૃષ્ણપાદ (કનિફ નાથ) ———–

જાલંધર નાથ અને કૃષ્ણપાદને મત્સ્યેન્દ્ર નાથ તરીકે મહિમાવાન માનવામાં આવતા હતા. તેમના ગુરુ જલંધરનાથ હતા. જલંધરનાથને મત્સ્યેન્દ્રનાથના ગુરુભાઈ માનવામાં આવે છે. કૃષ્ણપાદને કનિફ નાથ પણ કહેવામાં આવે છે.

કૃષ્ણપાદ જાલંધરનાથના શિષ્ય હતા અને તેમનું નામ કાન્હાપા, કાન્હુપા, કાનપા વગેરે તરીકે પ્રસિદ્ધ છે. કેટલાક તેને કર્ણાટકના અને કેટલાક ઓરિસ્સાના માને છે. જાલંધર અને કૃષ્ણપાદ કાપાલિકા શાખાના પ્રવર્તક હતા. કાપાલિકાઓની સાધના સ્ત્રીઓના યોગથી થાય છે. ૬ઠ્ઠીથી ૧૧મી સદી સુધી ભારતમાં સર્વત્ર સિદ્ધોનો ઉદય થયો હતો.

મહારાષ્ટ્રના સહ્યાદ્રી પર્વતમાળામાં ગર્ભગિરી પર્વતમાંથી વહેતી પૌનાગિરી નદીની નજીકના ઊંચા કિલ્લા પર માધી નામનું ગામ આવેલું છે અને અહીં આ મહાન સંતની સમાધિ છે. શ્રી કનિફનાથ મહારાજે ૧૭૧૦ માં ફાલ્ગુન મહિનાની વૈદ્ય પંચમીના રોજ આ કિલ્લા પર સમાધિ લીધી હતી, જ્યાં લાખો ભક્તોની આસ્થા જોડાયેલી છે.

કહેવાય છે કે હિમાલયમાં હાથણીના કાનમાંથી કનિફનાથ મહારાજ પ્રગટ થયા હતા. એવું માનવામાં આવે છે કે એક દિવસ જ્યારે બ્રહ્મદેવ સરસ્વતી તરફ આકર્ષાયા ત્યારે તેમનું વીર્ય નીચે પડી ગયું, જે હવામાં ઉછળ્યું અને હિમાચલ પ્રદેશમાં ફરતા હાથણીના કાનમાં પડ્યું. થોડા સમય પછી પ્રબુદ્ધનારણે તેમને જાલંધરનાથના આદેશથી કાન છોડવાની સૂચના આપી અને આ રીતે તેમનું નામ કનિફનાથ રાખવામાં આવ્યું.

કનિફનાથ મહારાજે બદ્રીનાથમાં ભાગીરથી નદીના કિનારે ૧૨ વર્ષ સુધી તપસ્યા કરી અને ઘણા વર્ષો જંગલોમાં વિતાવ્યા અને યોગ કર્યો. તે પછી તેમના ઉપદેશો દ્વારા તેમણે દલિત લોકોમાં ભક્તિના માર્ગે પ્રશસ્ત થવાની લાગણી જાગૃત કરી.

તેમણે દલિતોની વેદના દૂર કરવાના વિષય પર સાબરી ભાષામાં ઘણી કૃતિઓ રચી. કહેવાય છે કે આ રચનાઓ ગાવાથી દર્દીઓના રોગો મટી જવા લાગ્યા. આજે પણ લોકો પોતાના દુઃખોમાંથી મુક્તિ મેળવવા મહારાજના દરવાજે આવે છે.

એવું માનવામાં આવે છે કે ડાલીબાઈ નામની મહિલાએ કાનિફનાથ મહારાજને નાથ સંપ્રદાયમાં જોડાવા માટે કઠોર તપસ્યા કરી હતી. ડાલીબાઈએ ફાલ્ગુન અમાવસ્યાના દિવસે સમાધિ લીધી. સમાધિ લેતી વખતે કાનિફનાથ સ્વયં પ્રગટ થયા અને તેમના શિષ્યને દર્શન આપ્યા. બાદમાં આ સમાધિ સ્થળ પર દાડમનું ઝાડ ઉગ્યું. કહેવાય છે કે આ ઝાડ પર રંગીન દોરો બાંધવાથી ભક્તોની તમામ મનોકામનાઓ પૂર્ણ થાય છે.

ભર્તૃહરિ નાથ —————

ભર્તૃહરિ રાજા વિક્રમાદિત્યના મોટા ભાઈ હતા. રાજા ગંધર્વસેને આ મહેલ ભર્તૃહરિને સોંપી દીધો. પસ્તાવર્ષના રૂપમાં રાણી દ્વારા આત્મદાહની ઘટના અને તેની રાણીના વિશ્વાસઘાતની ઘટના જેમને ભર્તૃહરિ અત્યંત પ્રેમ કરતા હતા તેણે ભર્તૃહરિને અલગ જીવનનો માર્ગ બતાવ્યો. તેઓ એકાંતમય બની ગયા. આ પછી વિક્રમાદિત્યને રાજ્ય સંભાળવું પડ્યું.

એક સિદ્ધ યોગીએ રાજા ભર્તૃહરિને એક ફળ આપ્યું અને કહ્યું કે તે ખાવાથી તમે કાયમ યુવાન રહેશો. ભર્તૃહરિએ ફળ લીધું અને ખાધું પણ તેની આસક્તિ તેમની નાની રાણીમાં હતી. સૂચના પ્રમાણે તેમણે તે ફળ તેમની નાની રાણીને આપ્યું. નાની રાણીને એક યુવક સાથે પ્રેમ હતો, તેથી તેણે તે ફળ તે યુવકને આપ્યું. યુવકને એક વેશ્યા સાથે પ્રેમ હતો, તેથી તેણે તેને તે ફળ આપ્યું. વેશ્યાએ વિચાર્યું કે તે એક માણસ છે જે રાજા ફળને લાયક છે તે ભર્તૃહરિ છે,.જેમનું આયુષ્ય લાંબુ થશે તો રાજ્યનું કલ્યાણ થશે એમ વિચારીને વેશ્યાએ વેશપલટો કર્યો અને તે ફળ રાજાને આપ્યું. ફળ જોઈને રાજાના મનમાંથી આસક્તિ જતી રહી અને તેણે નાથ સંપ્રદાયના ગુરુ ગોરક્ષનાથનું શિષ્યત્વ લીધું.

રેવણનાથ ————–

તેમની સમાધિ મહારાષ્ટ્રના સોલાપુર જિલ્લાના કરમાલા તહસીલના વીટ ગામમાં છે. રેવણનાથના પિતા બ્રહ્મદેવ હતા. રેવણનાથના જન્મની કથા પણ વિચિત્ર છે. જો કે તમામ નાથોની જન્મ કથાઓ આશ્ચર્યજનક જ છે, જેના પર સરળતાથી વિશ્વાસ કરવો મુશ્કેલ જ છે પરંતુ તે સત્ય છે.

નાગનાથ —————

ઘણા સમય પહેલા બ્રહ્માનું વીર્ય એક નાગના ગર્ભમાં ગયું હતું. જેમાંથી પાછળથી નાગનાથનો જન્મ થયો હતો.

ચર્પટનાથ —————

નાથ સિદ્ધિઓની બાનીનું સંપાદન કરતી વખતે આચાર્ય હજારી પ્રસાદ દ્વિવેદીએ લખ્યું છે કે આ ચર્પટનાથ ગોરખનાથના અનુગામી જણાય છે. તે વ્રજયાની સંપ્રદાય સાથે સંબંધિત હોઈ શકે છે. તિબેટીયન પરંપરામાં તેમને મીનપાના ગુરુ માનવામાં આવે છે. નાથ પરંપરામાં તેમને ગોરખનાથના શિષ્ય માનવામાં આવે છે. તેમના નામથી પ્રસિદ્ધ બાનીઓમાં (સ્તુતિઓ) તેમનું નામ પ્રગટ થયું છે. એવું માનવામાં આવે છે કે પહેલા તેઓ રસેશ્વર સંપ્રદાયના હતા પરંતુ ગોરખનાથના પ્રભાવથી તેઓ ગોરખ સંપ્રદાય બન્યા.

ચર્પટનાથ એક સિદ્ધ યોગી હતા. આ સંદર્ભમાં લેખક નાગેન્દ્રનાથ ઉપાધ્યાયે લખ્યું છે કે સિદ્ધિ પ્રાપ્ત કર્યા પછી ઘણા યોગીઓ તેમના યોગના બળ પર ૩૦૦-૪૦૦ વર્ષથી ૭૦૦-૮૦૦વર્ષ સુધી જીવી શકે છે. નાગાર્જુન, આર્યદેવ, ગોરખનાથ, ભર્તૃહરિ વગેરેના સંદર્ભમાં પણ આવી જ માન્યતા છે. પરિણામે આ સિદ્ધોના કાલ નિર્ણયમાં ઘણી મુશ્કેલીઓ ઊભી થાય છે.

मच्छिंद्र गोरक्ष जालीन्दराच्छ।। कनीफ श्री चर्पट नागनाथ:।।
श्री भर्तरी रेवण गैनिनामान।। नमामि सर्वात नवनाथ सिद्धान।।

વાર્તાઓ ઘણી છે જે માનવી મુશ્કેલ તો છે જ પણ મહત્વનો છે નાથ સંપ્રદાય. ભલે આજે નાથ સંપ્રદાય ક્ષીણ થવાની અણી પર હોય પણ એ હજી ટકી રહ્યો છે એ જ મોટી બાબત છે. પણ દુઃખ એ વાતનું છે કે આજે એ ગુરુ -શિષ્ય પરંપરા રહી નથી. ભારતમાં ત્યાર પછી વધતાં જતાં સંપ્રદાયો અને વધતી જ રહેલી પરંપરાઓ જ આને માટે કારણભૂત છે.

આ માત્ર નવ નાથોની જાણકારી જ છે નાથ સંપ્રદાયની નહિ. નાથ સંપ્રદાયનાં કાર્યો વિશે ફરી ક્યારેક લખીશ.
અસ્તુ!!

“ચેત મચ્છિન્દર ગોરખ આયા”

—————- જનમેજય અધ્વર્યું